Maar zij niet, deze dappere gestreepte bundel spieren en pezen. Geen moment gaat ze zitten en denkt; zie je wel, ik kan dit niet. Of, die gazelles zijn allemaal tegen mij. Of (misschien de ergste) wat doe ik verkeerd, waar verdien ik dit aan? Het komt niet in haar op. Het kan niet in haar opkomen. Godzijdank, anders zouden er heel wat tijgers verhongeren en hadden ze ons niet nodig om ze met uitsterven te bedreigen. Dus een leven zonder die gedachten is een leven van proberen. Gewoon doen dus. En zo is dat. Ik zie een groep leeuwinnen die op buffels jaagt. Een van hen springt op de rug van een buffel en bijt zich vast in zijn nek. Ze is nog niet half zo groot als de buffel maar bijt zich letterlijk vast om nooit meer los te laten. Vroeger sympathiseerde ik vooral met de buffel, nu zie ik de moed van de leeuwin. Wat een onverschrokkenheid. Ze waagt en wint.
Zo als dat gaat als het leven je iets probeert duidelijk te maken kwam het thema terug in een middelmatige film die ik zag, Shadows in the sun (over de comeback van een gerenommeerde schrijver die wel wil maar niet durft). Er was één heel sterke uitspraak van een personage tegen de schrijver; 'You are afraid of failing. We all fail. Courage is in the trying.' Die blijft hangen. Als ik de uitspraak google vind ik nog een mooie van een motivational speaker met de naam Tom Krause; 'Courage is the discovery that you may not win, and trying when you know you can lose.'
Oké, dan ga ik nu die huisarts bellen (wat al 2 jaar op mijn lijstje staat) om te vragen om een afspraak om te vertellen dat mijn praktijk een fantastische aanvulling kan zijn op zijn doorverwijslijst.
(En wat denk je...., hij wil graag met me praten ;-).)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten